ARS LACHRIMÆ - CDa
ARS LACHRIMÆ
Sonata do minorrean, BWV 1003/964 – J.S. Bach (1685-1750)
1. Grave 4’46
2. Fuga 8’13
3. Andante 5’43
4. Allegro 6’25
Suite 18 zk. Sol minorrean, FbWV 618 – J.J. Froberger (1616-1667)
5. Allemande 3’50
6. Courante 1’35
7. Sarabande 2’51
8. Gigue 1’41
Suitea re minorrean, BuxWV 236 – D. Buxtehude (1637-1707)
9. Allemande 3’51
10. Courante 2’10
11. Sarabande 2’26
12. Gigue 1’54
Suitea do minorrean, BWV 997 – J.S. Bach (1685-1750)
13. Prelude 4’06
14. Fugue 6’18
15. Sarabande 4’24
16. Gigue & Double 7’01
Enrike Solinís
Laúd barrokao & Archilaúd
2021eko irailean grabatua Azkarateko elizan (Nafarroa, Espainia)
Jonan Ordorika eta Jordi Gilen eskutik.
Mastering-a eta nahasketa: Sputnik Estudio (Jordi Gil), Sibilia
Produkzioa: Enrike Solinís y Miren Zeberio
TESTUAK EUSKARAZ, GAZTELANIAZ, FRANTSESEZ, INGELESEZ
ARS LACHRIMÆ
Programa honen izenburua, Ars Lachrimæ, John Dowland-en maisu eta inspirazio handiko indioilarra da lehen erreferentzia.Termino estetikoetan, gizakiaren afektu musikalei, erreflexuari eta paradoxari buruzko gogoeta sakona eta primigenia da.Pieza paradigma bat da: Errenazimentuko musika-tradizio aberatsak bere azken musika-apetak laudean isuri zituen, eta autore batzuek, hala nola Dowland ingelesak, musika-izaera propioa eta hizkuntza-oinarria eman zioten musika-tresnari. Gerora egindako konpositoreek, nahiz eta laúdeko aditu ez izan, jakin zuten izaera hori erabiltzen beren sormenaren katalizatzaile gisa: pathos intimo, gozo eta malenkoniatsua, penintsulako musikari arabiarren eskutik Europara iristen diren arte.
Hari pultsatuko instrumentuek, beren soinu laburrarekin, garai bakoitzeko espiritu iheskorra argi eta garbi transmititzen jakin dute beti: erbesteratutako gerlariari leialki laguntzea, kanporatutako maitalearen zorigaiztoko zoritxarrak zapaltzea, baina baita haren jai-zentzua ere. Haren jarraitzaileek, mendeetan zehar, musikarien sindikatu hautatu bat osatu dute, bere instrumentu txikiaren bakardadetik ideia handiak hartzeko gai dena; bere idealismo eraldatzaile eta apetatsuak garai bakoitzeko lanik inspiratuenak bereganatu nahi izan ditu egokitzapenaren artearen bidez, eta, horri esker, beren mundua erakarri ahal izan dute Händel, Bacdomenico Scarlatti edo Johann bera bezalako autoreak.
Laúden beste ezaugarri berezi bat da bere historia luzean elkarrekin bizi izan diren eredu, aldaera eta afinazio ugari izan dituela. Hori dela eta, interpretazio-erabaki garrantzitsua da tresna jakin bat aukeratzea. Nire ustez —eta, bereziki, Johann Sebastian Bach-ek lauderako bere lan nagusietarako (BWV 995, 997 eta 999) aukeratu dituen tonalitateak ikusita—, musika jotzeko tresna egokiena laud da afinazio historiko arruntenarekin, hau da, laúd errenazentistarekin: sol, re, la, fa, do… Europa Barrokoko etxe-lautada da, definizioz, eta, Bachen musika eskuan zuela, pentsatzekoa da ezen, nahiz eta hura espezifikoki llodigile profesionala izan ez, nahiko trebea zela, eta musika-tresnaren xehetasunak nahiko ondo ezagutzen zituela, erraz interpreta zitezkeen lanak idazteko.
ENRIKE SOLINÍS
Unter Solinís Fingern auf Erzlaute und Barocklaute bekommt die musizierende Haltung der Innenschau und des Nachdenklichen in diesem Repertoire großes Gewicht. Seine stille Eleganz und Mühelosigkeit der Darbietung ist dabei getragen von einer atemberaubenden technischen Präzision. Man höre allein, wie gestochen scharf er die Triller setzt, bei gleichzeitig samtweichem Verklingen. Und so ist man beglückt, dem baskischen Lautenisten eine Stunde der süßen Schwermut lang einfach nur lauschen zu dürfen.
Enrike Solinís: “Hay que ser esclavo de la música, no de la partitura."
Eduardo Torrico - Manuel de Lara Ruiz
"Ars Lachrimae", l'últim disc del virtuós instrumentista de corda polsada Enrike Solinís. Editat per Alia Vox, el disc està integrat per obres de Johann Sebastian Bach, Johann Jakob Froberger i Dietrich Buxtehude. Enrike Solinís sempre s'ha sentit atret per la música de diferents cultures, regions i èpoques, i ha reflectit aquesta diversitat en la seva personalitat musical, que juntament amb la seva capacitat tècnica i expressiva fa que molts el considerin un dels principals.
Enrike Solinís “Es más moderno escuchar música antigua que reguetón.”
